Świątynia ta stanowi cenny przykład neogotyckiej architektury sakralnej. Kościół Świętej Trójcy w Legnicy, mieszczący się przy ulicy Rzemieślniczej, wybudowano na początku XX wieku jako drugą świątynię katolicką w mieście. To kolejne #MiejsceKultury Dolnego Śląska, z którym do Państwa przychodzimy.
Kościół Świętej Trójcy w Legnicy wybudowany został w latach 1902-04 według projektu architekta Alexisa Langera z Wrocławia. Po sprawnym zakończeniu prac, 8 maja 1905 roku miała miejsce uroczysta konsekracja z udziałem biskupa wrocławskiego, kardynała Georga Koppa.
Źródła wskazują, że do znaczący wpływ przy tworzeniu kościoła miała Maria Bertha von Gellhorn, wdowa po tajnym radcy finansowym, która przekazała aż 6 tysięcy marek na zakup gruntu.
Kościół powstał na planie krzyża łacińskiego. Za najciekawszą uznawana jest elewacja zachodnia z monumentalną, 55-metrową wieżą północną.
Na północno-zachodnim narożu wieży usadowiona jest figura Matki Bożej z Dzieciątkiem, autorstwa wrocławskiego rzeźbiarza J. Baumeistera.
Świątynia została wzniesiona z czerwonej cegły klinkierowej. Detale architektoniczne powstały z modelowanej cegły i terakoty. Dach nawy głównej i transeptu jest dwuspadowy, pokryty dachówką ceramiczną, wzdłuż kalenicy ozdobiony motywem geometrycznym.
Wnętrze jest halowe i czteroprzęsłowe, podzielone na trzy nawy przez rzędy smukłych filarów. Nawa główna, przykryta przez sklepienie sieciowo-gwiaździste, a węższe nawy boczne posiadają sklepienie przeskokowe.
Trójca Święta została ukazana w ołtarzu, w ujęciu ikonograficznym, zwanym Tronem Łaski.
Nad prezbiterium wznosi się smukła wieżyczka-sygnaturka na planie trójkąta. Dachy nad zakończeniem naw bocznych, przylegających do prezbiterium, tworzą formy ostrosłupów.
Organy zamówiono 3 września 1903 r. w firmie Schlag & Sohne w Świdnicy. Wyremontowano je dopiero 26 lat później. Organy są pneumatyczne i mają XIX-wieczną dyspozycję brzmienia.
Sara Hass Opracowanie na podstawie: trojca.legnica.pl, Narodowy Instytut Dziedzictwa/zabytek.pl
