Siódmy koncert tegorocznej (piątej już) edycji Dolnośląskiego Festiwalu Muzycznego w bazylice w Bardzie został pomyślany jako fetowanie Międzynarodowego Dnia Muzyki.
Połączenie w programie wieczoru „Requiem” Wolfganga Amadeusza Mozarta i „Lux Aeterna” Thomasa Corneliusa sprawiło, że bardzo liczna publiczność uczestniczyła w nadzwyczajnym wydarzeniu artystycznym. Oto bowiem dzieło ze wszech miar znane zostało dopełnione prawykonaniem utworu napisanego specjalnie na bieżący sezon DFM, który za myśl przewodnią przyjął właśnie słowa „lux aeterna”.
Tak więc tuż po dziele najbardziej rozpoznawalnym z twórczości wiedeńskiego klasyka usłyszeliśmy utwór nowy, odświeżający naszą wrażliwość muzyczną, o przejrzystych przesłaniach. Najważniejszą, przewodnią ideę prezentuje kompozytor już na początku, by potem kilkakrotnie do niej wrócić, za każdym razem powierzając jej rozwijanie coraz to innym wykonawcom – orkiestrze, chórowi, solistom.
Ich brzmienie osobne lub wspólne sprawia, że słuchacz ulega, daje się zaprosić do rozmyślania – co znaczy owo wiekuiste światło, owa wieczna światłość? Po intensywnych uniesieniach wyrażających niepokój kompozytor proponuje nam chwile uspokojenia, a nawet pewnego ukojenia, liryki.
Ano właśnie kim jest kompozytor i dyrygent piątkowego koncertu? Thomas Cornelius to młody niemiecki organista, pianista i kompozytor ze sporym dorobkiem wykonawczym i twórczym. Blisko zaprzyjaźniony z Dolnośląskim Festiwalem Muzycznym. Autor muzyki do ponad 30 filmów dla niemieckich telewizji, m.in. Arte, ARD, ZDF. Jako pianista i organista występuje z największymi niemieckimi orkiestrami symfonicznymi. Obecnie najczęściej koncertuje w Hamburgu z NDR Elbphilharmonie Orchester.
Jako twórca muzyki realizuje liczne zamówienia kompozytorskie. W tym przypadku dla DFM oraz dla Zespołu Pieśni i Tańca “Śląsk”. Bo należy podkreślić, że Thomas Cornelius jako dyrygent poprowadził orkiestrę i chór „Śląska” właśnie w wykonaniu obu utworów świątecznego wieczoru.
Czworo solistów to Małgorzata Rodek – sopran, Magdalena Cornelius – alt, Michał Borkowski – tenor i Makary Pihura – bas.
Kompozytor przy pulpicie dyrygenta to zawsze interesujące doświadczenie dla słuchaczy – autor może przecież bez pośrednictwa zaprezentować wszystkie subtelności własnego dzieła. I tak się stało. Z ciekawością obserwowaliśmy wcielanie się autora w tę rolę. Jego batuta, emocjonalna, zdecydowana i bardzo czytelna jasno poprowadziła artystów, ale elegancko też czarowała publiczność.
Wreszcie jeszcze jeden aspekt wyjątkowego koncertu – pomysł wykonawczy, żeby utworów nie rozdzielały oklaski publiczności sprawił, że otrzymaliśmy bardzo spójną i, jak dodawali słuchacze, muzyczną galę na światowym poziomie. A to wszystko możliwe w Bardzie – Mieście Cudów.
Tekst: Mieczysław Kowalcze / Zdjęcia: Andrzej Lemiesza
