Dostałam list z rosyjskim znaczkiem. Piszesz, więc żyjesz, Bogu dzięki! Całujesz córkę jedynaczkę. A mi posyłasz nieba błękit I w zwiewnej widzisz mnie sukience. Wiem, że nie możesz pisać więcej. Basieńka pyta wciąż o tatę i marzy o dalekich krajach, gdzie pojedziemy wszyscy latem. Więc tylko siebie uspokajam. Jeńcom nie wolno strzelać w głowy. To prawo międzynarodowe. Chciałeś powrócić przed wigilią. Na pewno wrócisz na Wielkanoc. Ja kawę z mlekiem i wanilią przyniosę ci do łóżka rano. Na razie szukam cię w albumie. I sny mam, których nie rozumiem. Mężczyźni w płaszczach, lecz bez twarzy idą przez rzadki las pomału. Czuję, że złego coś się zdarzy. I nagle słychać huk wystrzałów! Otwieram oczy, strzały liczę. To wiatr uderza w okiennice. Dostałam list z rosyjskim znaczkiem. Piszesz, więc żyjesz, Bogu dzięki!
Wiosną 1940 r., wykonując uchwałę Biura Politycznego KC WKP(b) z 5 marca 1940 r., sowiecka policja polityczna – NKWD ZSRS – wymordowała blisko 22 tys. obywateli Rzeczypospolitej. Było wśród nich 14,5 tys. jeńców wojennych – oficerów i policjantów – z obozów w Kozielsku, Starobielsku i Ostaszkowie oraz 7,3 tys. więźniów aresztowanych w okupowanej przez ZSRS wschodniej części Polski. Oficerów z obozu kozielskiego rozstrzelano w Katyniu, tych ze Starobielska – w Charkowie, natomiast policjantów z Ostaszkowa – w Kalininie. Egzekucję więźniów przeprowadzono w więzieniach w Mińsku, Kijowie, Charkowie i Chersoniu. Władze ZSRS postanowiły zgładzić tysiące bezbronnych jeńców, ponieważ nie ulegli oni prowadzonej wobec nich propagandzie i pozostali żarliwymi patriotami, gotowymi walczyć z sowieckim okupantem o wolną Polskę.
Dziś Katyń to przede wszystkim obowiązek pamięci o ludziach, którzy za niezłomną wierność Polsce zapłacili życiem. To nakaz ustalenia nazwisk 3870 ofiar barbarzyńskiego mordu, które do dziś pozostają bezimienne (rozstrzelani w Mińsku). To dążenie do wyświetlenia pełnej prawdy o mechanizmach zbrodni i jej sprawcach. Bo bezimienne nie mogą pozostać nie tylko ofiary, ale i kaci. Musimy wreszcie doprowadzić do uznania przez organy wymiaru sprawiedliwości Rosji zamordowanych w Katyniu i innych miejscach za ofiary zbrodni ludobójstwa, zbrodni wojennej i zbrodni przeciwko ludzkości, a także do przyznania zamordowanym statusu ofiar represji politycznych. Jest także naszą powinnością sprawić, by pamięć o tej bezprecedensowej zbrodni, będącej naszą narodową tragedią, stała się częścią europejskiej i światowej historii. Bo tylko wtedy zbrodnia ta może stać się przestrogą dla przyszłych pokoleń.
https://www.youtube.com/watch?v=cdCenUIHch0
Źródło: ipn.gov.pl
