Polacy i Czesi będą mieć więcej informacji o sobie wzajemnie

W subiektywnej prasówce – w każdy  poniedziałek rano – dostarczamy Państwu fragmenty artykułów związanych z terenem Powiatu Ząbkowickiego, jakie ukazały się w minionych kilku dniach w gazetach i portalach internetowych. Od niedawna na zakończenie „prasówki” dodajemy informacje spoza powiatu, która mogą zainspirować do podobnych działań na naszym terenie.

Express-miejski.pl (pod datą 08.11.2016) podaje wiadomość o kolejnych środkach zewnętrznych pozyskanych przez Gminę Bardo.

Gmina Bardo wspólnie z czeskim stowarzyszeniem Revitalizace Kuks otrzymały dofinansowanie na dwa projekty. Łączna kwota dofinansowania to ponad 145 tys. zł. W dniach 24-25 października odbyło się posiedzenie Komitetu Sterującego wybierającego do dofinansowania mikroprojekty Euroregionu Glacensis w ramach Programu Interreg V-A Czeska Republika – Polska. Na posiedzeniu wybrano do dofinansowania 48 wniosków. Gmina Bardo wspólnie z czeskim stowarzyszeniem Revitalizace Kuks pomyślnie przeszła ocenę formalną dwóch projektów i oba otrzymały dofinansowanie. Pierwszy projekt to „Marketing bez granic” i zakłada wspólną promocję obu turystycznych miejscowości, wspólne akcje marketingowe w internecie, a także udział w targach turystycznych i wspólne materiały promocyjne. Drugi projekt „wycieczka marzeń: ZOO, Kuks i Bardo” złożony został przez 3 partnerów. Oprócz gminy Bardo i Kuks w projekcie uczestniczy ZOO Dwór Kralove. Dzięki wspólnej promocji trzech atrakcji Polacy i Czesi będą mieć więcej informacji o sobie wzajemnie i wzajemnie będą promować swoje atrakcje. Dofinansowanie mikroprojektów z Programu Interreg V-A Republika Czeska – Polska wynosi 85 proc. z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego i 5 proc. z budżetu państwa. Oba projekty to kwota dofinansowania ponad 145 tysięcy złotych!

Wójt Marcin Czerniec na Facebooku (pod datą 13.11.2016) relacjonuje przebieg prac rewitalizacyjnych w Kamieńcu Ząbkowickim realizowanych dzięki pozyskaniu środków zewnętrznych.

Trwa duża inwestycja realizowana w obrębie Gminnego Centrum Kultury. Zagospodarowany też będzie teren wokół GCK. Najbardziej widocznym ogniwem tego projektu jest niewątpliwie odbudowa historycznego tarasu i podjazdu przez frontem budynku GCK. Całe przedsięwzięcie zbliża się ku finałowi i jesteśmy – w pewnym sensie – świadkami tworzącej się na nowo historii. Zapewne wielu mieszkańców przypomina sobie dawny kształt obiektu z tarasem, który w bliżej nieznanych okolicznościach w latach 70. został zburzony. To, jak w tamtych czasach dewastowano przestrzeń publiczną wiemy w Kamieńcu Ząbkowickim aż za dobrze… Niektórzy nie chcą tego pamiętać, ale dla nas ważnym celem jest odtworzenie piękna, aby trwało dla następnych pokoleń. Bardzo cieszę się, że przywracamy piękno i funkcjonalność temu miejscu także wewnątrz, gdzie pojawią się nowe węzły sanitarne. Na cały projekt pozyskaliśmy prawie 400 000 zł z Instytutu Książki w ramach środków przyznawanych przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

Burmistrz Krzysztof Żegański na Facebooku (pod datami 4 i 8.11.2016) komentuje trwającą modernizację jednej z ważnych ulic w Bardzie.

Oczy się cieszą, gdy widać jak zmieniamy wizerunek naszego miasta. Na ul. Polnej ruszyły prace, których efektem będzie nowa nawierzchnia na odcinku od ulicy Grunwaldzkiej do osiedla bloków na ul. Polnej wraz z dojazdem do posesji nr 12b i 12c. Wymienione też będą krawężniki, regulowane będą studzienki, zawory i wpusty uliczne oraz zamontowane zostaną dwa progi zwalniających przy Zespole Szkolno – Przedszkolnym. Wiem, że mieszkańcy długo czekali na tę inwestycję, ale już jest w toku. Ulica Polna będzie się już niedługo prezentować znacznie lepiej.

Gazeta Ząbkowicka (nr 163/2016), w rozmowie z komendantem Straży Miejskiej Ryszardem Sobalą, podejmuje trudny temat związany z ochroną środowiska naturalnego w Ząbkowicach Śląskich.

Czy mieszkańcy, którzy widzą że ich sąsiedzi palą w swoich piecach np. plastikami mogą zgłaszać taki fakt do straży miejskiej. Co dzieje się w takiej sytuacji? Oczywiście, mieszkańcy, którzy widzą, że ich sąsiedzi spalają w swoich piecach odpady, np. plastiki mogą i powinni zgłaszać takie przypadki do Straży Miejskiej. W takiej sytuacji, po przyjęciu zgłoszenia przeprowadzamy kontrolę. Straż Miejska posiada uprawnienia do tego, aby w godzinach 6:00 – 22:00 wejść na teren posesji, na podstawie upoważnienia Burmistrza (art. 379 ustawy Prawo ochrony środowiska z dnia 27 kwietnia 2001 r. Dz. U. Nr 62, poz 627 z późn. zm) i sprawdzić takie zgłoszenie. W takich przypadkach jak szybko jesteście w stanie zareagować? Na czym dokładnie polega wówczas Wasza interwencja? Jesteśmy w stanie zareagować w krótkim czasie (w godzinach pracy). Interwencja polega głównie na sprawdzeniu miejsca, pomieszczenia, w którym znajduje się urządzenie do spalania. Sprawdzamy, czy są przygotowane odpady, których nie wolno przekształcać termicznie. Co grozi osobom, u których stwierdzicie, że palą zabronionymi materiałami, np. plastikami? Osoby, które spalają odpady wbrew przepisom ustawy z dnia 14 grudnia 2013 r. o odpadach (Dz. U. z 2013 r. poz. 21 z późn zm.) narażają się na dość poważne sankcje. Grozi za to areszt albo grzywna do 5 tysięcy złotych (mandat karny do 500 zł.) na podstawie art. 191 w/w ustawy. Czy w tym roku były takie przypadki? Jeśli tak, to ile dokładnie i czym palili w swoich piecach mieszkańcy? W tym roku mieliśmy kilka niepotwierdzonych zgłoszeń. W ubiegłych latach były ujawnione przypadki spalania butelek plastikowych, a także starych mebli (płyty wiórowe). Czy planujecie rozpocząć tegoroczną akcję kontroli dotyczącej tego, czym palą w piecach mieszkańcy? Sezon grzewczy dopiero się rozpoczyna. Planujemy doraźne kontrole oraz sprawdzimy wszystkie potwierdzone zgłoszenia. Proceder nie jest łatwy do udowodnienia. Jednak mieszkańcy, którzy planują palenie w piecach odpadami, muszą mieć świadomość (poza sankcjami), że szkodzą nie tylko środowisku i innym mieszkańcom, ale przede wszystkim sobie. Być może brak tej świadomości powoduje takie, a nie inne zachowania.

Doba.pl (pod datą 10.11.2016) informuje o częściowym otwarciu nowego domu towarowego w Ząbkowicach Śląskich.

Kultowy dla ząbkowiczan „Rolnik”, który od lat 70. jest ważnym punktem na mapie miasta, zmienił się w nowoczesny Dom Handlowy Franky. Choć prace przy wykończeniu budynku jeszcze trwają, „Franky” już funkcjonuje, a pierwsi klienci już z niego korzystają. Nie zagospodarowano jeszcze całej powierzchni handlowej, w dawnym „Rolniku” na razie działają sklepy odzieżowe czy serwis sprzętów elektronicznych. – W nowym centrum handlowym Pionierscy wyznaczają nową jakość usług i obsługi w dziedzinie serwisu sprzętu elektronicznego. W ofercie proponujemy Państwu także sprzedaż nowych i używanych telefonów komórkowych, szeroki asortyment akcesoriów telefonicznych, konsoli oraz gier. W sobotę 12 planujemy akcje promocyjne, upominki, więc warto odwiedzić wtedy nowy dom handlowy – mówią Damian Winnik  i Dawid Obara z „Pionierskich”. Gruntowna przebudowa obiektu obejmowała wymianę wszystkich instalacji, wykonanie nowych pokryć zewnętrznych tj. elewacji i dachu, wymianę stolarki okiennej i drzwiowej oraz rozbudowę wejścia do obiektu, jak i przebudowę frontu w zakresie wykonania bezpośredniego wejścia  do części przyziemia budynku, do którego wcześniej dostęp był przez wewnętrzną klatkę schodową. Dodatkowo dla wygody klientów dobudowana została winda, umożliwiająca wszystkim swobodny dostęp do wszystkich kondygnacji obiektu.

Wiadomości Powiatowe (nr 44/2016) relacjonują wydarzenie artystyczne w Bibliotece Pedagogicznej w Ząbkowicach Śląskich.

Przez parę tygodni hol Biblioteki Pedagogicznej będzie pełnił rolę galerii sztuki. Do końca listopada można tam oglądać obrazy autorstwa Krzysztofa Kwiatkowskiego. Są to prace będące kopiami znanych mistrzów pędzla, jak i autorskie samego twórcy. Wystawa przebiega pod hasłem „Śladami mistrzów”, bo też inspiracji dostarczają Krzysztofowi Kwiatkowskiemu znani twórcy polskiego malarstwa. Wszystkie obrazy artysta wykonał z użyciem farb olejnych. Tak, że odwiedzający bibliotekę oraz specjalnie na tę wystawę wybierający się mają najlepszą okazję „dotknąć” prawdziwego malarstwa, niemal poczuć zapach świeżo nałożonej na płótnie farby. Na ten aspekt wystawy zwracamy uwagę przede wszystkim nauczycielom i wychowawcom. (…) Krzysztof Kwiatkowski należy do twórców regionalnych. Mieszka w Grochowej, u podnóża Gór Bardzkich. To istotne z uwagi na jego malarskie zainteresowania. Krajobrazy, motywy wiejskie, a z drugiej strony sztolnie kopalniane to ważne wątki twórczości. Swoją przygodę z pędzlem w ręku zaczął jeszcze w czasach służby wojskowej w latach 80. Pierwszy olejny obraz to kopia Juliana Fałata, który namalował niezliczoną ilość obrazów zimy. Kwiatkowski zmierzył się ze „Śniegiem” z 1907 r. Na wystawie można zobaczyć inne kopie wielkich mistrzów z epoki moderny: Leona Wyczółkowskiego, Jana Stanisławskiego, Alfreda Wierusza-Kowalskiego. Poczesną część twórczości Krzysztofa Kwiatkowskiego stanowią portrety Jana Pawła II. Maluje je z wewnętrznej potrzeby, ale też na zamówienie rodziny czy innych osób. I właśnie z postacią Papieża wiąże się największe – jak dotąd – wyzwanie dla Kwiatkowskiego. W 2014 r. zrobił portret Jana Pawła II dla kościoła w Braszowicach. Artysta pracował pod dużą presją, bo to formatowo spory obraz. No i specjalne zamówienie – dla kościoła parafialnego, dla wspólnoty parafialnej, której Kwiatkowski jest członkiem. Ekspozycji w bibliotece towarzyszą (jak przystało na bibliotekę) albumu malarskie, a także mini katalog wystawy. Zapraszamy w godzinach otwarcia Biblioteki Pedagogicznej w Ząbkowicach Śląskich.

DaiMediaInfo (pod datą 12.11.2016) udostępniły videorelację z tegorocznych dwudniowych obchodów Narodowego Święta Niepodległości w Ząbkowicach Śląskich.

PrzewodnikSudecki.net zamieścił reportaż opowiadający o tym, jak Srebrna Góra trafiła do reklamy.

Wiosna/lato 2002. Zbliżałem się wtedy do końca szkoły podstawowej. Nie pamiętam dokładnie, kiedy i skąd dowiedziałem się, że będą u nas filmowcy. Na początku huczało od plotek, że będą tutaj kręcić film z zagranicznymi aktorami. Inni natomiast twierdzili, że to będzie polski serial, albo film z wielkimi nazwiskami (pamiętajmy, że wtedy czołowe nazwiska polskiego kina popularnego to były Cezary Pazura, Bogusław Linda a najgłośniejszymi produkcjami były ekranizacje lektur szkolnych). Nie pamiętam też, kiedy dowiedziałem się, że to będzie reklama. Właściwie nie jestem pewien czy wiedziałem o tym po zakończeniu zdjęć czy jeszcze w trakcie. Wiadomo było, że potrzebni będą statyści. W GOKu odbyło się zebranie z kierownictwem całego przedsięwzięcia. Sporo miejscowych zostało tymczasowymi gwiazdami ekranu. Sama gmina też miała coś z tego mieć. Nie wiem, na ile jest to prawdą, a na ile obiegową plotką. Ponoć za możliwość kręcenia w Srebrnej Górze wójt, wówczas jeszcze prawie nikomu nieznany Patryk Wild, zażądał wyposażenia gminnych szkół w pracownie komputerowe. Nieważne czy to za pieniądze z showbiznesu czy z innych źródeł, w zimie 2002/2003 w moim gimnazjum pojawiła się pracownia z prawdziwego zdarzenia. Starą salę informatyczną na pierwszym piętrze Publicznego Gimnazjum w Budzowie pamiętam z pecetów wyposażonych w Windows 95 lub czasami 98. Ale przede wszystkim z tego co pozostawili na nim inni gimnazjaliści. A zdarzały się perełki jak np. gra Wolfenstein 3D jak i pospolite rozrywki gimnazjalistów w postaci zdjęć roznegliżowanych panienek. W nowej sali stanęło kilkanaście nowiutkich komputerów z Windowsem XP oraz dostępem do internetu. Wcześniej jeśli ktoś chciał dostać się do sieci, musiał jechać do Ząbkowic Śląskich i skorzystać z usług kafejki internetowej – dziś prawie zapomnianego przeżytku. Wracając jednak do samego filmu. Niewiele osób dokładnie wiedziało o co dokładnie chodzi, a już na pewno nie dzieciaki. Zaczęto od zbudowania dekoracji. Mówiąc szczerze, niektóre z atrap budynków, udające plomby w zabudowie wyglądały całkiem stylowo (oczywiście poza faktem, że były zbudowane od razu jako ruina). Miasteczko nie przypominało niszczonego wulkanem, ale raczej jak miasto oblężone i ostrzeliwane. Taka plomba stanęła na ulicy letniej, w miejscu, gdzie obecnie stoi hotel Sokółka. Wówczas stała tam nigdy niedokończona budowa z pustaków, która w czasach kiedy dzieciaki nie chodziły po szkole na włoski czy na basen, była najzwyczajniejszym dzikim placem zabaw. Dostawiono też zupełnie nową budowlę: na skwerku, zbudowano „bar” W bezpośredniej bliskości tego miejsca rozgrywała się praktycznie cała akcja. Podobne plomby i dobudówki postawiono też po drugiej stronie ulicy – na Zimowej. Na jezdni ułożono całe masy osmolonego styropianu, który udawał lawę. Ustawiono kilka wraków samochodów, który spływały razem z nią. Nieco wyżej, na placyku przy domu, w którym kiedyś przebywał Fryderyk II Wielki kręcono sceny popłochu. Z wysięgnika sypano korę, która imitowała latające z gorąca elementy zabudowy. Trwało to kilka tygodni. W czasie zdjęć nieprzejezdna była ulica Letnia, od ‚szachownicy’ wzwyż. Mieszkańców na Górne Miasto woził busik firmy „Tygrys”. Samochody osobowe i wspomniane busiki musiały jechać szutrowym objazdem – ulicą ogrodową. Parę lat później – w 2010, kiedy zacznie się remont centrum, ogrodowa będzie jedynym sposobem dojechania do Twierdzy od strony Śląska. Zdjęcia skończyły się mniej więcej razem z rokiem szkolnym. To, co zbudowano, rozbierano już w trakcie wakacji. Kończyły się wówczas mistrzostwa świata w piłce nożnej. Pozostałości ruchome nie pozostały zmarnowane. Lwia część scenografii została spalona w srebrnogórskich piecach kilka miesięcy później. „Gadżety” rozeszły się zgodnie z zasadą ‚kto znajdzie ten zabiera’. W moim pokoju znalazły się np. trzy literki układające się w napis BAR. Nie pamiętam co się z nimi później stało. Kolega zabrał z kolei stary telefon, taki z obrotowym cyferblatem. Co ciekawe efekt tego wszystkiego zobaczyłem dużo później. Chyba dopiero w liceum, a więc dopiero po 3 latach, jesienią 2005 roku. W Polsce ta reklama Guinessa nie była niestety nigdy emitowana.

Onet.pl (pod datą 22.10.2015) opublikował recenzje dziesięciu najciekawszych i wydanych w ostatnich latach książek poświęconych przemianom i rozwojowi miast. W jednej z recenzji, dotyczącej książki „Suburbanizacja po polsku”, czytamy m.in.:

Pełna, naukowa analiza problemu, który, jak zgodnie oceniają specjaliści, będzie odbijał nam się czkawką jeszcze przez dziesięciolecia. Budowane w pozbawionych infrastruktury polach osiedla segmentów i domków jednorodzinnych na ciasnych działkach są bowiem piekielnie drogie w utrzymaniu. Wymagają tysięcy kilometrów nowych dróg, rur kanalizacyjnych i kabli energetycznych. Uzależniają ich mieszkańców od auta, więc źle wpływają na czystość powietrza. I znacznie utrudniają dzieciom codzienny kontakt z rówieśnikami. Ale nie bądźmy tak jednostronni – Kajdanek opisuje temat dogłębnie, szuka przyczyn i daje do zrozumienia, że podmiejski dom podmiejskiemu domowi nierówny.

Gdyby w lokalnych mediach został pominięty jakiś ważny temat – prosimy o kontakt  z nami – poprzez formularz TWOJA INFORMACJA. Zajmiemy się sprawą, o której do nas napiszesz.