Taniec ognistego ptaka

(…) Kiedy w szafie kłębią się mroczne i tajemne sprawy, zza kurtyny zwieszonej ściśle damskiej garderoby, prześwieca intrygujący i ciekawy pokaz cieni, (…).

Szafowanie aniołem

(wiersz pisany do szuflady)

Mój anioł ma skrzydła zrobione z drzwi garderobianej szafy.

Te – skrzypią rdzą nieoliwionych zawiasów,

kiedy jak trzmiel, lecąc nisko nad głową,

buczący stroiciel basetli i kontrbasów,

przesuwając podmuchem, jak z miechów powietrze

oszołomione lawendą i zielskiem na mole,

palcem wodząc po nich, sczytuje reliefy,

kozikiem niedbale wycięte na drzwiach – autografy.

Owe skrzydła wystrugał, przecież nie na anielską miarę,

nieletni, choć wprawny już syn pewnego stolarza.

Floresem ozdobił ich lico – niezbyt dobry snycerz,

stąd ulotność anioła ma wymiar zaciężny.

Czujny jest jednak i mężny anioł poskromiciel

gorejących smoków, zarówno Michał jak i Jerzy,

pół święty, pół śnięty, mych słabości – rycerz.

Kiedy w szafie kłębią się mroczne i tajemne sprawy,

zza kurtyny zwieszonej ściśle damskiej garderoby,

prześwieca intrygujący i ciekawy pokaz cieni,

tenże anioł przysłania skrzydłami owej sceny wnętrze.

I tylko przez niedomknięte staraniem szczeliny,

z balkonu zerkając na nieobrachowanym jakimś piętrze,

zauważyć możesz jak wiersz ulotny z rękawa wypada,

zanim go, wciąż głodna, osikowa – pochłonie szuflada.

19032011

Krzysztof Abrahamowicz

Grafika: Krzysztof Abrahamowicz – Taniec ognistego ptaka – linoryt