Jedna jest ziemia, która niesie ciebie i mnie, i jedna młodość. W niej nauczony lęku – pięści wzniosłem krnąbrne ponad głową i w szczęk żelaza zasłuchany, mijałem dzień po dniu jak krzyże. Jak ty – podniesiesz na mnie kamień lub rzucisz z wzgardą ziemi grudę. Kochałem tak jak ty zapewne, ale mi serca dano skąpo na miłość moją niepotrzebną, bowiem stawały nad epoką, której imiona dajesz teraz, olbrzymia śmierć i przerażenie. Nie żebym uląkł się lub płakał, nie żebym czekał już skazany na trwałość kruchą – szukam w gwiazdach zarysu twego. Między nami jak dłonie dwie złączone są pamięci nasze i miłości, a jeden tylko wspólny dom, który nade mną w tobie rośnie.
„Do potomnego” – wiersz Tadeusza Gajcego uchodzi za duchowy testament poety. Splatają się w nim w nadzwyczaj intensywny sposób wątki metafizyczne (biblijne) ze strumieniami bardzo osobistych, wręcz intymnych odniesień. Utwór stał się kwintesencją historiozoficznych rozważań, którym muzyczną szatę nadał Norbert „Smoła” Smoliński, który wraz ze swoim zespołem „Contra Mundum” wpisał song w wydaną kilkanaście dni temu płytę pt. „W wierszu i boju” (KLIKNIJ i OBEJRZYJ KONCERT PROMUJĄCY PŁYTĘ). Wczoraj i dzisiaj szczególnie skupiamy się wokół symboliki narodowej, podejmujemy refleksję nad tym, co polskie – w nas i pomiędzy nami. „Między nami jak dłonie dwie złączone są pamięci nasze i miłości, a jeden tylko wspólny dom…” – słyszymy w prezentowanym dzisiaj utworze.
https://www.youtube.com/watch?v=3Fgg1mXbFm8
W samo południe” w każdą niedzielę i święta prezentujemy naszym Czytelnikom krótką refleksję nad tym, co ważne w życiu każdego z nas. Zachęcamy Czytelników do przesyłania linków do własnych lub znalezionych w sieci klipów, które będziemy udostępniać wszystkim odbiorcom naszego portalu. Przesyłki można kierować poprzez formularz TWOJA INFORMACJA.