W otoczonych zielenią zaułkach Starego Cmentarza w Łodzi znajduje się wyjątkowy grób. Nad pochowanym tutaj zmarłym wieczną wartę pełni polski żołnierz – naturalnej wielkości rzeźba przedstawiająca spieszonego husarza.
Rycerz w szyszaku na głowie i w pełnej husarskiej zbroi wraz ze skrzydłami unosi w lewej ręce szablę zmarłego i jego wojskową rogatywkę ze stopniem kapitana, a w prawej – gałązkę lauru, wspierając się na cokole, na którym wyryto: „ŚP. Stefanowi Pogonowskiemu. Największemu z rycerzy poległych w obronie Ojczyzny przed nawałą bolszewicką w roku 1920. Łodzianinowi – Łodzianie”.
Stefan Pogonowski podczas I wojny światowej za walki z Niemcami pod Rygą został odznaczony rosyjskim orderem i awansowany do stopnia porucznika. W 1918 r. wstąpił do I Korpusu Polskiego gen. Józefa Dowbora-Muśnickiego i rozpoczął walkę o niepodległą Ojczyznę. W odrodzonym Wojsku Polskim służył w 4 Dywizji Strzelców Polskich gen. Lucjana Żeligowskiego, a następnie 10 Dywizji Piechoty w stopniu porucznika. W sierpniu 1920 r. jako dowódca jednego z batalionów 28 pułku Strzelców Kaniowskich wziął udział w ofensywie, która odparła bolszewicką nawałę. Jego oddział z 14 na 15 sierpnia 1920 r. w Mostkach Wólczyńskich został ostrzelany przez nieprzyjaciela, a on śmiertelnie ranny. Pośmiertnie odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Wojennego Virtuti Militari oraz awansowany na kapitana.
Poprzez: ipn.gov.pl
