Zanim stracisz

Czas kończy się, słów coraz mniej. Są chwile, gdy chcesz być sam i nie tęsknisz za kimś, bo wiesz, że cię rani. Myślą jednak wracasz tu, kiedy ten świat był nasz. Zanim stracisz wszystko, co los dał, tych, co zawsze blisko byś chciał, to odpowiedz tylko czy siłę masz, żeby podnieść się i trwać. I trwać, by trwać, by trwać. Głęboko tak pozostał ślad. Zapierał dech i w nas. Nie mogę pozwolić, by to, co nas boli było częścią nas. Zamykam drzwi. Zostaję ja! Zanim stracisz wszystko, co los dał, tych, co zawsze blisko byś chciał, to odpowiedz tylko czy siłę masz, żeby podnieść się i trwać. By trwać, żeby trwać, żeby trwać i żeby trwać. Nigdy więcej nie zaufam. Nie chcę więcej pocałunków. Chyba, że to czyjeś usta wpuszczą światło w serce me. Zanim stracisz… Pomyśl… Zanim stracisz… Mnie… Zanim stracisz, co los ci dał, tych, co zawsze blisko byś chciał. To odpowiedz tylko czy siłę masz, żeby podnieść się i trwać. I trwać, by trwać, by trwać.

Tekst pojawił się nagle sam. Nie wiem skąd, ponieważ napisałam go prawie jak list. Przelałam na kartkę wewnętrzne emocje, które mi towarzyszyły. W żadnym stopniu nie jest to jakaś sytuacja nawiązująca albo rozliczająca się z moim życie. Po prostu akurat miałam w głowie takie emocje i nie chciałam, żeby to była kolejna piosenka, która będzie miała ładne obrazki, tylko żeby powiedziała wprost o jakimś problemie – zdradza Halina Mlynkova. Wokalistka zauważa, że w naszym kraju kobiety mogą korzystać z narzędzi prawnych, ale muszą mieć świadomość, że mogą przeciwstawić się przemocy. Jej zdaniem to jest najtrudniejsze. Piosenka ma dać jakby siłę i pokazać, że można wyjść z tych opresji i zacząć żyć własnym życiem. Trzeba tylko wykonać ten krok – tłumaczy Halina Mlynkova. Piosenkarka i autorka tekstów i muzyki, prezenterka telewizyjna i aktorka, pochodzi z Zaolzia. W latach 1998 – 2003 śpiewała z zespołem Brathanki, z którym wydała dwa albumy studyjne: „Ano!” i „Patataj”. Z zespołem wypromowała przeboje „Czerwone korale”, „Gdzie ten, który powie mi”, „Siebie dam po ślubie” i „W kinie, w Lublinie – kochaj mnie”. Od 2003 r. jest artystką solową i wydała trzy albumy studyjne: „Etnoteka”, „Po drugiej stronie lustra i „Życia mi mało”. Poza działalnością muzyczną, była konferansjerką kilku edycji Gorolskiego Święta, a także występowała jako uczestniczka, trenerka, jurorka bądź prowadząca w wielu telewizyjnych programach rozrywkowych oraz zagrała w spektaklach teatralnych Życie jest sceną i „Édith” i „Marlene”.